Wychowanie dziecka z zespołem Aspergera to nie lada wyzwanie dla rodziców , często marzą oni o chwili spokoju i odpoczynku gdyż są zmęczeni ora zniechęceni. Dzieci z zespołem Aspergera (ZA) nie lubią nowych nieznanych sytuacji, gdyż są wtedy narażone na pomyłki oraz mogą mieć kłopoty, wolą przewidywalność i stałość. Jest to męczące dla otoczenia , ponieważ brakuje w tym spontaniczności. Gdy u naszego dziecka zostanie zdiagnozowany zespół Aspergera , zazwyczaj jest to trudna chwila dla rodziców , oraz potrzebują czasu by oswoić się z tą wiadomością, którą następnie przekażą dziecku. Najważniejsze jest by dziecko miało pewność, że akceptujemy je bez względu na to , jakie jest. Długo przed diagnozą, dziecko podejrzewa że różni się od rówieśników, nawet jeśli o tym nie mówi, to zauważa, że dzieci nie bawią się z nim, trudno mu rozmawiać z innymi , wielokrotnie słyszy , że jest dziwne. Sposób przekazania dziecku tejże wiadomości jest bardzo ważny, gdyż zależy od niego budowanie samooceny oraz dalszej pracy terapeutycznej. Przekazywanie takiej informacji dziecku należy rozłożyć na kilka etapów , dokładnie ujmując najpierw warto jest wytłumaczyć że ludzie różnią się między sobą wyglądem oraz wieloma cechami. Warto również wyjaśnić dziecku zrozumiałymi dla niego słowami czym jest zespół Aspergera, kolejno warto jest zwrócić uwagę na mocne strony dziecka oraz zapewnić go o swojej miłości. Powinniśmy również przygotować dziecko że, może słyszeć różne opinie na swój temat, ważne jest jednak bynie dało się sprowokować oraz przychodziło z tym do rodzica.
Rodzice dzieci u których zdiagnozowano zespół Aspergera zadają sobie często pytanie czy podzielić się tą informacją z innymi. Jeżeli są to osoby u których możemy liczyć na wsparcie, zrozumienie i pomoc podzielmy się tą informacją z nimi.
Dzieci z tym zaburzeniem już od najmłodzych lat dostrzegają że są inne od rówieśników , gorzej biegają, słabo wspinają się na drabinki oraz mają problem ze złapaniem piłki. Czym dziecko jest starsze tym większa jest jego świadomość dotycząca niepowodzeń, wskutek czego powstają trudne emocje , które jedne dzieci tłumią w sobie natomiast inne uzewnętrzniają. Im wyższy poziom intelektualny dziecka , tym mniej będzie zachowań agresywnych a więcej objawów depresyjnych.
