W dzisiejszych czasach mimo iż coraz częściej diagnozuje się zespół Aspergera u dzieci, to nadal są prowadzone testy , oraz tworzone kryteria diagnostyczne. Dzieje się tak ponieważ mimo iż pierwsze przypadki tego zaburzenia zostały opisane przez Hansa Aspergera już w latach czterdziestych ubiegłego wieku , to do 1980 nigdzie na świecie nie postawiono tejże diagnozy. Gdy zaczęto stawiać diagnozy , zdarzało się iż mylono to zaburzenie z depresją , fobią społeczną lub zaburzeniami lękowymi, natomiast gdy dzieci trafiały do specjalistów często otrzymywały diagnozę schizofrenii dziecięcej, w mniej skrajnych przypadkach ADHD. Dlatego gdy zauważymy u dziecka niepokojące objawy warto udać się do wielu specjalistów, oraz odpowiednio przygotować się przed wizytą. Pomocne mogą być domowe fotografie wraz z nagraniami z wydarzeń rodzinnych, a także wyjazdów wakacyjnych lub przedstawień szkolnych , warto również przypomnieć sobie jak dziecko funkcjonowało od najmłodszych lat.
Często zdarza się iż na początku szukania specjalistycznej pomocy udajemy się z dzieckiem do psychologa, od którego oczekujemy wyjaśnienia odbiegających od normy zachowań oraz wskazania ich przyczyny wycofania się z kontaktów społecznych, reakcji lękowych lub agresywnych. W przypadku nasilonych objawów kierowani jesteśmy z dzieckiem do psychiatry. Powinniśmy jednak być gotowi że jedna wizyta nie wystarczy by sformułować diagnozę oraz wymagane jest kilka wizyt, gdyż diagnozowanie zespołu Aspergera jest często żmudnym procesem oraz długotrwałym, który może trwać kilka tygodni lub miesięcy. Podczas diagnozy powinniśmy powiązać ją z pełną diagnostyką, między innymi:
- badań słuchu oraz wzroku,
- morfologii,
- badaniami neurologicznymi ( najważniejsze EEG, ewentualnie tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny)
- badania genetyczne,
- testami psychologicznymi,
- wywiadem środowiskowym,
Dzięki tym badaniom wykluczamy inne przyczyny niepokojących objawów.
Dzieciom z zespołem Aspergera oraz ich opiekunom pomocy wraz z wsparciem powinni udzielić:
Pediatra
- kieruje rodziców do odpowiedniej placówki,
- obserwuje dziecko podczas wizyty,
Pracownicy poradni psychologiczno-pedagogicznej
- przeprowadzają testy psychologiczne oraz pedagogiczne,
- oceniają stopień rozwoju dziecka w porównaniu z normą wiekową,
- wystawiają opinię lub orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego,
- dają zalecenie do pracy z dzieckiem w domu, a także szkole,
- czasami organizują warsztaty dla rodziców,
- organizują terapię dziecka na terenie poradni,
Psychiatra
- różnicują diagnozę,
- kierują na badania dodatkowe , takie jak badania genetyczne oraz metaboliczne,
- zleca farmakoterapię , jeżeli jest taka potrzeba,
Neurolog
- przeprowadza badania oceniające rozwój psychometryczny,
- zleca oraz interpretuje badanie EEG,
- kieruje na inne badania, takie jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, które mają za zadanie wykluczyć bądź potwierdzić zaburzenia neurologiczne,
Opiekunowie w szkole lub przedszkolu
- zauważają trudności dziecka,
- sugerują konsultacje z psychologiem lub pedagogiem,
- na podstawie opinii lub orzeczenia realizują zalecenia oraz wdrażają program pracy z dzieckiem,
- na podstawie opinii lub orzeczenia w ramach możliwości szkoły organizują terapię, wsparcie indywidualne , rewalidacje,
Członkowie stowarzyszeń oraz fundacji
- organizują grupy terapeutyczne dla dzieci w czasie których terapeuci obserwują trudności oraz zaburzenia dziecka , pomagają w wystawieniu diagnozy, oraz wydają opinię odnośnie dziecka,
- pomagają w kontaktach ze szkołą,
- prowadzą grupę wsparcia dla rodziców,
- pomagają rodzicom skonstruować drogę pomocy dziecku,
-
organizują ewentualną pomoc prawną,
