Odejście kogoś bliskiego jest trudne dla całej rodziny, lecz jest to element naszego życia, którego powinniśmy zaakceptować. Każda osoba przeżywa to na swój sposób , z racji na dojrzałość emocjonalną oraz wiedzę o życiu dorosłemu jest łatwiej , niż dziecku.
Młodzieniec z ZA ponieważ nie potrafi odczytywać emocji (nawet swoich) , na początku może się tą sytuacją nie przejmować. Może się zdarzyć że będzie zadawać bardzo konkretne pytania. Jest to jego sposób by poukładać sobie ten fakt, gdyż wtedy czuje się bezpieczniej gdy wie jak ten proces przebiega. Rodzice czasami podziwiają dziecko za dojrzałość oraz umiejętność radzenia sobie z trudnymi sytuacjami, lecz nie powinniśmy lekceważyć tego typu zachowań.
Jednak dla dziecka z zaburzeniem odejście kogoś bliskiego jest zaburzeniem porządku, oraz należy więc spodziewać się jakiejś reakcji, czasami jest ona zauważalna po pewnym czasie. Tylko dzieci mające dobry kontakt z rodzicami oraz po długotrwałej terapii są w stanie zasygnalizować to co je dręczy, lecz nie jednoznacznie. Zazwyczaj są to nietypowe komunikaty werbalne, które są wyraźnym sygnałem do działania oraz że dziecko potrzebuje konkretnej pomocy.
Zaś w innej sytuacji , gdy dziecko nic nie mówi, powinniśmy obserwować ich zachowanie , pojawienia się lęków bądź tików.
Powinniśmy równie rozmawiać o trudnych sytuacjach w życiu, nawet gdy dziecko nie jest zainteresowane rozmową, gdyż dzięki temu dziecko poznaje trudno dostępny świat dla niego. Młody człowiek może pamiętać detale w związku z taką osobą oraz je wymienić.
Dla dziecka bliskim członkiem rodziny może być także zwierzę, oraz w tym przypadku mechanizm radzenia sobie ze stratą jest podobny.
Bardzo trudna jest również utrata najbliższego przyjaciela , dla dziecka z zespołem Aspergera. Niekiedy wystarczy że dziecko bliżej się zaprzyjaźni z osobą z którą się bawi. Dziecko z ZA może poczuć się odrzucone lub zdradzone , przez co będzie bardzo skrzywdzone. Nie chce się dzielić przyjacielem z nikim innym, może także zerwać znajomość lub próbować na siłę przywrócić dawne relacje.
Dzieci z zespołem Aspergera mają również problemy ze znalezieniem bliskiego kolegi w szkole, gdyż nie każde dziecko jest w stanie zrozumieć jeso fascynacje, akceptować sztywność w zachowaniu oraz braku spontaniczności. Aby się zaprzyjaźnić dzieci powinny mieć takie same zainteresowania oraz temperamenty.
Jeżeli dziecku z zespołem Aspergera znajdzie taką osobę, to jest ona dla niego bardzo cenna, także w sferze społecznej. Do rodziców dziecka z ZA należy nauczenie jak pielęgnować przyjaźń , aby uniknąć niepowodzeń.
W przypadku rozwodu rodziców dziecko także odczuwa również odczuwa stratę, w dzisiejszych czasach gdy coraz częstsze dla dziecka z zaburzeniami może to być wyjątkowa traumatyczne przeżycie.
Przez co dochodzi do wielu zmian w życiu młodzieńca , z którymi młody człowiek nie umie sobie poradzić.
Efektem rozstania jest najczęściej , pozostanie dziecka z matką oraz sporadyczne widywanie się z tatą, dobrze jest gdy , rodzice umieją się porozumieć pomiędzy sobą. Dziecko mające świadomość swoich deficytów , często obwinia siebie o pogorszenie relacji między rodzicami, przez co może mieć większe problemy z koncentrają, stanie się drażliwe, zamknięte w sobie a także stroniące od ludzi lub przeciwnie , bardziej pobudzone. Ważna jest wtedy reakcja obu rodziców , w rozwiązaniu trudności codziennych młodzieńca.
Ważne jest również by zająć się uczuciami i emocjami dziecka, oraz nie wciągać je w problemy rozwodzących się rodziców. Należy dbać podczas rozwodu ny poczucie bezpieczeństwa dziecka zostało jak najmniej zachwiane , bez względu na wiek powinno czuć że ma nieograniczoną możliwość kontaktu z obojgiem rodziców. Nie powinno się także robić z dziecka powiernika lub sędziego , a także nakłaniać go by opowiedział się po którejś ze stron, dziecko powinno mieć również dobrze zachowany obraz obojga rodziców.
Jedna w tej sytuacji nie unikniemy zmiany na gorsze zachowania dziecka, gdyż na swój sposób będzie ona próbowało rozładować napięcie, może się to objawiać na wiele sposobów, czasami potrzebna jest dodatkowa terapia.
Pamiętać należy że każda strata będzie dla dziecka ogromnym przeżyciem dlatego rola rodziców jest tu bardzo ważna , gdyż to oni znają najlepiej swoje pociechy, i wiedzą czego się po nich spodziewać. Dzięki codziennej obserwacji są w stanie zapobiec zaburzeniom zachowania i funkcjonowania dziecka,
A więc jak pomóc??
-
Rozmawiaj z dzieckiem o śmierci i przemijaniu , ale rób to z wyczuciem,
-
Czytaj mu bajki terapeutyczne,
-
Uważnie obserwuj zachowanie dziecka,
-
Pozwól na przeżywanie żalu i smutku – nie zaprzeczaj jego uczuciom,
-
Mów o swoich uczuciach,
-
Nie ukrywaj przed dzieckiem prawdy,
