Posiadanie brata lub siostry u dziecka z ZA oznacza duży wstrząs, ponieważ burzy to jego zaburza to jego dotychczasowy świat, oraz spokój i przewidywalność. Na przyjście na świat nowego członka rodziny należy odpowiednio przygotować dziecko z zaburzeniem, aby nie było to aż tak trudne.
Rodzeństwo jest zazwyczaj bardzo absorbujący oraz według dziecka z zespołem Aspergera „zabierają” czas rodzicom. Dla dziecka z zaburzeniami które przejawia nadwrażliwości słuchowe , węchowe czy dotykowe posiadanie młodszego rodzeństwa w okresie niemowlęcym jest to trudne do zaakceptowania. Gdy młodzieniec rośnie pojawiają się inne problemy związane z przekraczaniem granic terytorium, dotykaniem rzeczy czy przestawianiem skarbów starszego rodzeństwa. Ponadto młodszy brat lub siostra nie potrafi mówić i wyraża mimiką oraz gestami więc dziecko z ZA nie potrafi się z nim porozumieć , co prowadzi do frustracji. Często wtedy pojawią się wtedy trudne, dziwne zachowania , które są różnie interpretowane przez lekarza, w takiej sytuacji należy być bardzo uważnym gdyż niewłaściwa diagnoza lekarza może wiele zmienić. Jeżeli mamy wątpliwości warto skonsultować się z innym specjalistą.
Istnieje także optymistyczna wersja- dziecko z zaburzeniami jest dla młodszego rodzeństwa bardzo opiekuńcze oraz staje się wzorem do naśladowania. Jednakże niepewność może przełożyć się na zachowanie dziecka z ZA w szkole lub w stosunku do rodziców. Jeśli usuniemy wszystkie możliwości , może okazać się, że młodzieniec powinien uporządkować swój świat.
Posiadanie młodszego nie mającego zespołu Aspergera rodzeństwa ma także swoje zalety, gdyż zwykle maluch jest zaintrygowany starszym, naśladuje je, chce się z nim bawić , co daje szanse na naukę zabawy symbolicznej. Przez co młodsze rodzeństwo staje się tak jakby terapeutą starszego dziecka. Dziecko z ZA uczy się wtedy jak się bawić z innymi , mimiki, gestów, spontaniczności ,dodatkowo przynajmniej na początku akceptuje starsze rodzeństwo z ZA bezwarunkowo. Dzięki czemu jest szansa na poprawę samooceny dziecka z zaburzeniami.
Czasem bywa również tak , że u młodszego dziecka również występują objawy ZA , z jednej strony jest to ułatwienie dla rodziców gdyż oboje dzieci są o tych samych potrzebach, wiemy jak postępować, jakie metody są skuteczne. Lecz z drugiej strony, bywa bardzo ciężko. Często myślimy „ Dobrze byłoby mieć jedno dziecko zdrowe”, a gdy patrzymy na rówieśników dzicka ogarnia nas smutek i zazdrość , że tej normalności nie mamy u siebie w domu. Jednak zasada mówiąca że, nie ma dwojga takich samych dzieci z ZA dotyczy także rodzeństwa. Tolerancja dziecka z zespołem Aspergera bywa bardzo wybiórcza , o ile koncentruje się na własnych fiksacjach i wymaga od innych akceptacji dla nich, o tyle bardzo często nie potrafi zrozumieć i zaakceptować zachowania innych , nawet własnego rodzeństwa. Możliwe że będzie to rodzić bardzo poważne konflikty. Nie powinniśmy liczyć na zrozumienie między dziećmi , wunikające z podobnego sposobu funkcjonowania, Będą one wymagały raczej indywidualnego podejścia, niezależnie od różnicy wieku.
A więc jak pomóc??
-
Nie porównuj dzieci,
-
Aranżuj wspólne zabawy, którymi możesz pokierować, na przykład malowanie, budowanie z klocków,
-
Angażuj dziecko w zajęcia , w których jest dobre,
-
Wykorzystaj umiejętności dziecka z ZA do pomocy przy młodszym rodzeństwie,
-
Znajdź czas dla każdego dziecka oddzielnie,
-
Pozwól dzieciom na samodzielne wypracowanie kompromis- interweniuj tylko wówcas, gdy jest o niezbędne,
-
Staraj się dostrzegać odmienne potrzeby dzieci,
