Z dziećmi z zaburzeniami dobrze jest pracować od najmłodszych lat. Już pierwsze niepokojące objawy powinny nas zobowiązywać do podjęcia pracy z dzieckiem, gdyż bardzo często dopiero podczas terapii dziecko zostaje zdiagnozowane. Ponadto to dzięki funkcjonowaniu dziecka w grupie , jesteśmy w stanie najszybciej zdiagnozować zaburzenie.
Wczesne wspomaganie dziecka w jego rozwoju to kompleksowa , wielospecjalistyczna oraz ciągła pomoc, od chwili ich wykrycia do rozpoczęcia nauki w klasie pierwszej szkole podstawowej.
Zajęcia mogą być organizowane w przedszkolu ,szkole podstawowej , w domu lub innym miejscu gdzie przebywa uczeń , w wymiarze 4-8 godzin miesięcznie, w zależności od możliwości a także potrzeb. Skierowanie na takowe zajęcia wydaje oraz który prowadzi placówkę na podstawie wniosku rodziców a także opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju, którą wydaje zespół orzekający w poradni psychologiczno-pedagogicznej , której podstawą powinno być zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia młodzieńca oraz badań psychologiczno-pedagogiczych.
Zakres wczesnego wspomagania rozwoju dziecka może dotyczyć:
-
rozwoju motorycznego, stymulacji polisensorycznej, rozwoju mowy i języka, orientacji i poruszania się przestrzeni, usprawniania widzenia i słuchu, umiejętności samoobsługi oraz funkcjonowania w środowisku,
-
pomocy skierowanej do rodziców: wsparcia w procesie pełnej akceptacji niepełnosprawnego dziecka, rozpoznawania jego zachowań a także ich odpowiedniej interpretacji oraz prawidłowej reakcji na nie, instruktażu i poradnictwa w w zakresie działań rewalidacyjnych, informowania o potrzebie wyposażenia dziecka w niezbędny sprzęt, pomoce i inne przedmioty.
Zajęcia prowadzone są przez nauczycieli, posiadających odpowiednie kwalifikacje do rozwoju niepełnosprawności dziecka.
Najwcześniej możemy zaobserwować u dziecka zaburzenia integracji sensorycznej, dowiedziono że najlepsze efekty terapeutyczne możemy osiągnąć u osób w wieku dziesiątego roku życia. Gdy oprzemy się na jednym z podstawowych założeń integracji sensorycznej a także najnowszych badaniach odnośnie plastyczności mózgu, powinniśmy podejmować te działanie nawet u dorosłych.
Na tej terapii wymaga się trenowania rzeczy , które nie są przyjemne dla dziecka. Osoby które mają zaburzoną równowagę będą potrzebowały przełamać swoje lęki, niechęć a także ćwiczyć zaburzone strefy. efekty są widoczne dla dziecka , które zauważa że to , co sprawiało mu problem , zaczyna być łatwe i przyjemne.
Należy pamiętać iż terapia Integracyjno Sensoryczna nie jest tania, powinniśmy się liczyć również z kosztami diagnozy , która jest niezbędna aby prawidłowo ustawić terapie. Można znaleźć także miejsca w których terapia SI jest darmowa, lecz aby z niej skorzystać trzeba długo czekać.
Bardzo ważne w oddziaływaniu terapeutycznym , pracując z dziećmi z ZA, jet trening umiejętności społecznych. Trening umiejętności społecznych (TUS) umożliwia zdobycie takich umiejętności jak:
-
zawieranie znajomości,
-
słuchanie ,
-
zadawanie pytań,
-
odmawianie,
-
inicjowanie rozmowy,
-
dyskutowanie,
-
reagowanie na krytykę w sposób akceptowany społecznie wyrażanie krytyki,
-
radzenie sobie z uczuciami (rozróżnianie uczuć, wyrażanie gniewu),
Bardzo często młodzieniec z ZA potrzebuje systematycnych spotkań z terapeutą, na których powinny być trenowane poprawa funkcjonowania w domu oraz szkole, w środowisku rówieśniczym. Nazywa się to rodzajem indywidualnej terapii. Takie spotkania prowadzone są w formie zabawy lub rozmowy, dla komfortu dziecka dobrze jest by te zajęcia były prowadzone przez jednego terapeute, gdyż umożliwia to rozpocząć współpracę oraz zyskać zaufanie. Gdy dziecko jest małe, bardzo cęsto rodzicee przedstawiają jego problemy, natomiast gdy dorośnir samo zaczyna o nich mówić współpracować z terapeutą. Jest to ważna część terapii ,ponieważ młodzieniec z ZA często doznaje depresji , ma różne fobie oraz lęki, które ciężko jest samemu pokonać.
