By rodzina funkcjonowała w sposób prawidłowy , wszyscy jej członkowie powinni mieć zapewnione poczucie bezpieczeństwa i miłości.
Rodzinne relacje budowane są przez całe życie , od najmłodszych lat należy uświadamiać swoje dzieci że niezależnie od pozycji w rodzinie każdy z członków rodziny ma swoje indywidualne potrzeby i należy je uwzględniać oraz szanować.
Aby dziecko się prawidłowo rozwijało potrzebuje mieć oboje rodziców, zazwyczaj to matka towarzyszy mu od pierwszych chwil , lecz nie oznacza to że tylko ona jest mu niezbędna. Ważną rolę w wychowaniu odgrywa również ojciec, gdyż spełnia on specyficzne ,niezwykle ważne i trudne zadanie. Polega ono na dostarczeniu dziecku takich bodźców w rozwoju , których dziecko nie może otrzymać od matki. Nierzadko okazuje się, że ojcowie w wychowaniu potrafią postępować bardziej konsekwentnie oraz skuteczniej egzekwują wspojnie ustalone zasady. Nieraz wystarczy że poprze matkę w działaniu , dziecko wtedy dowie się że rodzice są jednością oraz nie należy podejmować prób manipulowania nimi. Mężczyzna dzięki swojej równowadze emocjonalnej oraz określonym predyspozycją psychicznym, łatwiej jest mu konsekwentnie wychowywać dziecko. Ponadto postawa ojca wobec matki jest dla dziecka , a szczególności dla syna ,wzorcem dla jego relacji w życiu dorosłym z płcią przeciwną.
Obecność oraz aktywny udział ojca w życiu rodzinnym , a mianowicie w wychowaniu dzieci ,są kluczem do prawidłowego rozwoju psychicznego i dobrego przystosowania społecznego.
Motywacja jaką potrzeby stwarzają w ludziach stała się podstawą najsłynniejszej teorii motywacji , stworzoną przez psychologa humanistycznego Abrahama Maslowa. Opera się ona o piramidę ilustrującą hierarchię ludzkich potrzeb.
Potrzeby które człowiek powinien zaspokoić wpierw to potrzeby fizjologiczne , a więc jedzenie , sen , zdrowie fizyczne i eliminacja napięcia. Dopiero gdy człowiek zaspokoi wymienione wyżej potrzeby , oraz jego samopoczucie będzie dobre , można zacząć zaspokajać następne potrzeby. W przypadku osoby z zespołem Aspergera jedzenie bywa specyficzne , a zatem , ich konsystencja czy kolor bywa mocno ograniczone. W skutku zaspokojenie potrzeby fizjologicznej jest trudne do zaspokojenia, co prowadzi do napięcia.
Natępne po potrzebach fizjologicznych , do zaspokojenia jest potrzeba bezpieczeństwa, polega ona na wspieraniu dziecka sprawowaniu nad nim opieki , zapewnieniu mu wygody i spokoju , złagodzeniu lęków. W przypadku dziecka z ZA jest to ważne , gdyż lęk może być wywoływany przez więcej sytuacji niż u innych dzieci , dlatego potrzeba ta może być trudna do zrealizowania szczególnie poza domem.
To przez lęk dziecko może mieć uniemożliwione wykazanie się wiedzą którą posiada w szkole. Gdy potrzeba ta jest zaspokojona tylko w domu, a w szkole nie to nauka osoby z zaburzeniami nie będzie w pełni efektywna, jest to kluczowe założenie , zwłaszcza u osób z dysfunkcjami, takimi jak zespół Aspergera.
Należy także zaznaczyć, iż realizacja potrzeb jest związana z dawaniem przywilejów. Ważne jest aby pamiętać ż to rodzice decydują o tym , czym i w jaki sposób nagrodzą dziecko.
Realizacja niektórych potrzeb na zasadach przywileju jest bardzo pomocna w osiągnięciu celów wychowawczych. Jeżeli coś nadane jest warunkowo to powinno być obwarowane zasadami określającymi , w jaki sposób można to osiągnąć. E taki sposób jesteśmy w stanie zaspokoić potrzeby dziecka oraz, skłonić je do wykonania pewnej czynności.
Kolejnymi potrzebami sąpotrzeby miłości i przynależności. Małe dziecko jest uzależnione od swoich opiekunów, a zarazem chce czuć że jest kochane. Dziecko z zespołem Aspergera często wydaje się być niezainteresowane takim kontaktem, co nie oznacza jednak , że nie posiada tych potrzeb.
Jeżeli u dzieci zaniedbuje się potrzeby miłości i bezpieczeństwa, to w późniejszych etapach rozwoju stają się nieufne, zamknięte w sobie, a kontakty z innymi będą sprawiały im jeszcze większe trudności.
Kolejną potrzebą która ma wpływ na poczucie własnej wartości dziecka , to potrzeba szacunku i uznania. Chwaląc dziecko za każdą mową rzecz lub czynność którą się nauczy , pomagamy mu budować zaufanie do samego siebie. Niezważanie na tę potrzebę , skutkuje u dziecka utratą wiary w swoje możliwości, a także motywację do działania.
Gdy zaspokoimy te wszystkie potrzeby , przychodzi czas na ostatnią z nich, a mianowicie potrzebę samorealizacji. Gdy dziecko jest jeszcze małe
nie odczuwa jej aż tak bardzo, dopiero w chwili pójścia do szkoły, zaczyna sobie stawiać pierwsze cele oraz dążyć do ich realizacji.
Rodzice i nauczyciele powinni starać się potrzeby dziecka , by w odpowiedniej chwili wykorzystywać to w ukierunkowaniu aktywności dziecka zgodnie z jego zainteresowaniami, pragnieniami oraz potencjałem. Bardzo ważne jest by nie skupiać się tylko na rozwoju umysłowym , lecz równocześnie rozwijać także sferę społeczną oraz rozwój psychiczny i osobowościowy. Dzięki temu młody człowiek ma możliwość stania się dojrzałą oraz w pełni funkcjonującą osobą.
Ukształtowana osobowość powinna być uspołeczniona, twórcza oraz rozwijająca się. Osoba z ukształtowaną osobowością powinna posiadać a także akceptować swoją indywidualności , oraz być otwarte na zmiany wewnętrzne i zewnętrzne. Z racji iż u dziecka z ZA jest to szczególnie trudne , to tym bardzie potrzebne jest mądre wsparcie wychowawców.
Gdy jest się dorosłym ważna jest umiejętność obiektywnej oceny własnych poczynań, oraz twórczej współpracy z innymi wraz z skutecznym wykorzystaniem swojego doświadczenia i możliwości w danej dziedzinie. Dziecko z zespołem Aspergera ma z tym najwięcej trudności , dlatego ogromnie ważna jest świadoma postawa rodziców.
Rolą rodziców jest pomaganie dziecku w zrozumieniu świata oraz przybliżenie przeżyć innych ludzi, gdyż to oni towarzyszą dziecku od pierwszych chwil.
Łączy się to z wytyczaniem jasnych i zrozumiałych granic, lecz powinniśmy pamiętać o tym że gdy młodzieniec przekracza tą granicę , to w rodzicach zawsze znajdzie zrozumienie , bliskość oraz akceptację. Popełnianie błędów oraz posiadania wsparcia w rodzicach, idzie w parze z poczuciem bezpieczeństwa, zarówno psychicznego jak i fizycznego, a także świadomością bycia akceptowanym i kochanym.
Taka postawa dorosłych daje dziecku odpowiednie warunki do akceptacji siebie i własnych działań w rodzinie oraz w grupie rówieśniczej.
